το παγωτατζίδικο της παρλοτ

Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου σε άρθρο της με τίτλο: «Η δύσκολη εξίσωση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης: οικονομική βιωσιμότητα και κοινωνική δικαιοσύνη», στην Καθημερινή της Κυριακής, υπογραμμίζοντας ότι «οι προκλήσεις είναι πολλές, όμως μέσα σε ελάχιστο χρόνο τέθηκαν οι στέρεες βάσεις για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Και αυτό σίγουρα δεν ήταν μια εύκολη εξίσωση».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου:

«Η γήρανση του πληθυσμού είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει τις επόμενες δεκαετίες το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, καθώς η δυσμενής αναλογία ανάμεσα στον ενεργό και μη ενεργό πληθυσμό που διαμορφώνεται, οπωσδήποτε επιβαρύνει τα οικονομικά δεδομένα του συστήματος.

εισαγωγη στον προγραμματισμο σημειωσεις

γιατι νιωθω μονη

Στο σύντομο αυτό άρθρο θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι η πρόσφατη ασφαλιστική μεταρρύθμιση του 2016 διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος, απορροφώντας τον αντίκτυπο των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων, αλλά και επενεργώντας με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, δεδομένων ασφαλώς των γνωστών δημοσιονομικών περιορισμών για όσο χρόνο ακόμη θα ισχύουν.

το παγωτατζίδικο της παρλοτ

Οι βασικές πολιτικές που ενσωμάτωσε η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του 2016 έχουν συνοπτικά ως εξής:

Ενοποίηση όλων των δημόσιων φορέων κύριας ασφάλισης στον ΕΦΚΑ και ενοποίηση όλων των ταμείων επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ παροχών στο ΕΤΕΑΕΠ.

Πλήρης εναρμόνιση των κανόνων εισφορών και παροχών, ώστε να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των ασφαλισμένων.

Μεταρρύθμιση της δομής των συντάξεων. Η κύρια σύνταξη αποτελείται από την εθνική σύνταξη και την ανταποδοτική σύνταξη καθορισμένων παροχών.

• Εθνική σύνταξη των 384 ευρώ, η οποία χρηματοδοτείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και συμβάλλει στην προστασία των συνταξιούχων από την ακραία φτώχεια.


• Ανταποδοτική σύνταξη καθορισμένων παροχών με σύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών, η οποία λαμβάνει υπόψη τον ασφαλιστικό βίο αλλά και τις εισφορές του ασφαλισμένου.

Οι παραπάνω πολιτικές αντανακλούν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα στη συνολική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Πιο συγκεκριμένα, η εναρμόνιση των κανόνων εισφορών και παροχών διασφαλίζει τη διαγενεακή ισότητα και την ισότιμη κατανομή των επιβαρύνσεων, ενώ η απλοποίηση του συστήματος επιταχύνει τη χορήγηση συντάξεων. Επιπλέον, η θεσμοθέτηση της εθνικής σύνταξης βελτιώνει τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα του συστήματος, εξασφαλίζοντας υψηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης για τα χαμηλά εισοδήματα. Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα του νέου συστήματος ως κοινωνικά προστατευτικού, με μέριμνα σε όσους οι συνθήκες δεν επέτρεψαν να διάγουν έναν πλήρη εργασιακό βίο με ικανοποιητικό μισθό.